Moneychanger to ten używany w handlu wymianą walut , zajęcie, które stało się niezbędne wraz z pojawieniem się oficjalnych walut lub walut każdego z krajów lub miast, co zmusiło kupców do wymiany lokalnej waluty na pieniądze. przyniósł ze sobą. [ 1 ] Do identyfikacji monet i rozróżnienia ich próby i wagi konieczna była wysoka specjalizacja i wiedza z zakresu numizmatyki , metrologii i metali. [ 2 ] Tablice lub „banki” wymieniających pieniądze były początkiem bankowościw Europie. [ 3 ]
Żydowski kantor w Tunezji.
Kolejne innowacje finansowe, takie jak weksle , papierowe pieniądze i instytucje, które pojawiły się w późnym średniowieczu i epoce nowożytnej ( Avignon Exchange , [ 4 ] Taula de canvi , Collegio del Cambio , Amsterdam Wisselbank ), [ 5 ] i nowoczesna bankowość oraz elastyczny kurs walutowy w epoce współczesnej, pozwoliły na rozwój rynku walutowego do XX wieku , co pozwala bankom i innym pośrednikom finansowymprzeprowadzać wymianę walut w sposób prosty i przejrzysty , choć nie wolny od spekulacji i innych zakłóceń.
Indeks
Historia
Wypędzenie kupców ze Świątyni .
Kantor i jego żona .
Pont au Change („Most Wymiany”) nad Sekwaną, w planie paryskim Truscheta i Hoyau z 1553 roku. Tam mieli swoje banki kantorzy.
Uliczne kantory wymiany walut w Somalii dzisiaj (rok 2005).
W Rzymie handel kantorami był prowadzony przez nummularii . [ 6 ] Według Swetoniusza cesarz Galba kazał odciąć ręce nieuczciwemu nummulariusowi w Hispania Tarraconensis. [ 7 ] Po podziale cesarstwa i upadku zachodniego cesarstwa dynamika ekonomiczna cesarstwa bizantyjskiego [ 8 ] i strategiczna pozycja Konstantynopola na szlakach handlowych nadal wymagały istnienia kantorów; których stragany znajdowały się, podobnie jak jubilerów, w Mesé, między Forum a Wielkim Pałacem, oprawione w korporacje wywodzące się z kolegiów rzymskich i podlegające władzy prefekta miasta . [ 9 ]
Wewnątrz starożytnej Świątyni Jerozolimskiej nie można było nimi płacić ofiar (np. zwierząt ofiarnych) więcej niż żydowskie lub tyryjskie szekle , więc zmuszono do zmiany greckich lub rzymskich monet , które przywozili pielgrzymi. [ 10 ] [ 11 ] W języku greckim (języku Nowego Testamentu i używanym we wschodniej części Morza Śródziemnego) słowa określające kantorów to kermatistes , trapezites (dla trapezu —stołu lub ławki — [ 12 ] kto prowadził swoją działalność) lubkollubistes (za legalną komisję jednego kollubosa za każdego pół szekla). Obecność tych kantorów, dozwolona przez władze żydowskie na Dziedzińcu Pogan [ 13 ] , jest sceną gwałtownego ewangelicznego epizodu wypędzenia kupców ze Świątyni przez Jezusa Chrystusa. [ 14 ]
Ożywienie obiegu monetarnego [ 15 ] i dalekosiężny handel między średniowiecznymi miastami muzułmańskimi wymagały obecności sayrafi (zmieniaczy pieniędzy) w suq al-saga („ suk wymiany”) każdego z nich, zwykle znajdujących się w pobliżu janów lub qaysariya (powierzchnie przeznaczone do przechowywania i kontroli towaru oraz jego sprzedaży na aukcji – funduq -). [ 16 ] kantor legionowo
W wielu średniowiecznych miastach europejskich emitowano lokalną walutę, zwykle z podobizną władcy. Kiedy kupcy przyjeżdżali dokonywać zakupów i sprzedaży, zwłaszcza podczas jarmarków , kantorzy oferowali im usługę wymiany walut na lokalne lub przechowywania ich w depozycie w swoich „bankach”, dokonując niezbędnych korekt na swoich „ rachunkach ” po realizacji transakcji . Zmniejszyło to problemy, takie jak zużycie [ 17 ] czy podrabianie . Oferowali również bardziej wyrafinowane usługi, takie jak utrzymanie depozytu pod nieobecność deponenta iprzekaz bankowy . W miarę jak działalność kantorów rosła, stali się pożyczkodawcami , dodając stopę procentową do swoich kursów wymiany. [ 18 ] Pomimo ideologicznych i religijnych obaw dotyczących tego, co uważano za grzech lichwy , sam Zakon Świątyni świadczył tę usługę pielgrzymom udającym się do iz Ziemi Świętej . [ 19 ] [ 20 ]Wielkie bogactwo zgromadzone przez templariuszy było jedną z głównych przyczyn ich gwałtownego końca na korzyść króla Francji (1307-1312). Powszechna była obecność Żydów , którzy z kolei odgrywali aktywną rolę w udzielaniu pożyczek, zwłaszcza u królów (o oprocentowaniu wyższym niż dla chrześcijan), oraz w dzierżawie dochodów czy administrowaniu podatkami. sukcesywne wypędzenie z różnych królestw. [ 21 ]
Podobnie jak w przypadku innych zawodów (a zwłaszcza tych związanych z obróbką metali szlachetnych – złotników , srebrników , złotników ), kantorzy każdego z miast byli pogrupowani w gildie lub gildie , a ich „banki” lub biura były zorganizowane w ten sam ulica lub okolica. [ 22 ] Te z Florencji , na Starym Rynku [ 23 ] ( Medyce wzbogacili się na tej działalności i stali się władcami miasta); te z Wenecji [ 24 ] wMost Rialto , paryski most Pont au Change . Innymi ważnymi miastami w tym biznesie były Siena , [ 25 ] Genua , Medina del Campo (gdzie wyróżniał się Simón Ruiz ), [ 26 ] Lyon , [ 27 ] miasta Szampanii , [ 28 ] miasta Hanzy i Renu (gdzie Fuggerowie , Welserowie , Adlerowie i _Hochstätter [ 29 ] , a później Rotszyldów [ 30 ] ) oraz Flamandów, zwłaszcza Brugii [ 31 ] (której prymat przeszedł do Antwerpii , a stamtąd do Amsterdamu ). [ 32 ] W Rzymie koncentracja florenckich kantorów na obszarze Watykanu skłoniła papieża Juliusza II do promowania serii konstrukcji wokół nowej osi miejskiej ( Via Giulia , z mennicą gdzie Bank of Santo Spirito ) .[ 33 ]
Powszechne rozpowszechnienie się hiszpańskiej srebrnej monety przejawiało się w jej akceptacji przez chińskich kantorów , którzy mimo to dokonywali różnych kontroli ich sztuk, takich jak ponowne ich pieczętowanie ( kotlety [ 34 ] ) lub ich krojenie (co również pozwalało na ich wykorzystanie do wartości ułamkowe). [ 35 ]
Zmień maszynę
Rozmieniarka [ 36 ] lub dyspenser monet to urządzenie mechaniczne, które wydaje monety w zamian za inne monety o innej wartości lub pochodzeniu, albo „resztę” lub „powrót”. [ 37 ] Może mieć różne formy. Ten wymyślony przez Jacquesa L. Galefa mógł być noszony na pasku, używany przez kolekcjonerów komunikacji miejskiej i innych zawodów, w których konieczna jest ręczna zbiórka . [ 38 ]
